۱۲ سال منتظر یک شاه نقش بودم؛ گفتند امام حسین(ع) را کف خیابان آوردید!

۱۲ سال منتظر یک شاه نقش بودم؛ گفتند امام حسین(ع) را کف خیابان آوردید!
Rate this post

بهراد محمدی در گفتگو با خبرنگار مهر درباره نقش خود در سریال «مهمان‌کشی» که این شب‌ها از شبکه یک سیما پخش می‌شود، بیان کرد: تیم کارگردانی و تهیه‌کننده در وهله اول در نظر داشتند یک بازیگر چهره برای نقش حضرت مسلم انتخاب کنند، اما به تدریج روند تغییر کرد و این نقش به من پیشنهاد شد. البته ابتدا برای نقش دیگری از من دعوت شده بود.

وی درباره چالش‌های بازی در نقش شخصیت تاریخی توضیح داد: وقتی قرار شد نقش حضرت مسلم را بازی کنم، سعی کردم همان اول یک سرچ و جستجوی اینترنتی داشته باشم اما در منابعی مانند ویکی‌پدیا اطلاعات جزئی‌تری از این چهره تاریخی نیافتم. حتی کتاب هم چندان در دسترس نبود و بهترین منبع را همان فیلمنامه دانستم، چرا که نویسنده تمامی منابع تاریخی را مطالعه کرده بود. با مطالعه فیلمنامه، به تدریج ابعاد این شخصیت برایم روشن شد.

این بازیگر درباره اینکه برای پذیرفتن این نقش تردید داشته است یا خیر؟ عنوان کرد: پاسخ من به ایفای این نقش قطعاً مثبت بود و چرا باید نه بگویم. من از کودکی در برخی سریال‌ها بوده ام و بعد دوباره از دهه ۹۰ با تحصیلات آکادمیک سراغ بازیگری رفته ام. بیش از یک دهه است که تئاتر کار می‌کنم و ۱۲ سال منتظر چنین فرصتی بودم که شاه نقشی مثل این شخصیت را بازی کنم. البته استرس و هیجان زیادی داشتم ولی به تدریج اینها هم رفع شد.

۱۲ سال منتظر یک شاه نقش بودم؛ گفتند امام حسین(ع) را کف خیابان آوردید!

وی با اشاره به تماشای سریال «مختارنامه» برای مرور نقش مسلم در این اثر بیان کرد: یک قسمت ۱ ساعت و ۴۵ دقیقه‌ای از سریال «مختارنامه» وجود دارد و بعد از این پیشنهاد دوباره این قسمت و نقش امین زندگانی در این سریال را با دقت بیشتر نگاه کردم.

محمدی درباره تفاوت نقش خود با تصویر حضرت مسلم در «مختارنامه» گفت: در «مختارنامه» قصه درباره ورود مسلم به کوفه و تصمیمات جنگاورانه اوست که به تصویر کشیده شده است. اما در سریال «مهمان کشی» ابتدا خانواده و زندگی روزمره این شخصیت را می‌بینید؛ با اینکه پهلوان است، همواره سرش به کار خود مشغول است و با کسی کاری ندارد تا لحظه حساس فرا برسد.

وی در پاسخ به اینکه مخاطب در جایی حس می‌کند شخصیت منفعلی از مسلم را در قصه می بیند، توضیح داد: ویژگی برجسته این کاراکتر، ولایت‌مداری اوست؛ برایش حرف، حرف امام است و حسین (ع) برایش بر همه چیز مقدم است و شاید این رویکرد او به انفعال تعبیر شود. با این حال همانطور که گفته شد او در این قسمت‌هایی که تاکنون از سریال پخش شده جنگاوری چندانی ندارد. او در قسمت‌های آینده به کوفه می‌رسد و قصه، صحنه‌هایی را نمایش خواهد داد که با جنگ و موقعیت‌های چالشی همراه است.

این بازیگر با اشاره به چالش‌های فیزیکی نقش بیان کرد: در یکی از صحنه‌های جنگ، دستم بخیه خورد. در این قسمت‌ها هم با شمشیر کار می‌کردیم، هم سوارکاری که برای اینها تمرینات زیادی داشتم. در صحنه‌های جنگ نیز هیچ بدلی نداشتم؛ چه در جنگ‌ها و چه در غیر جنگ‌ها، همه جا خودم بودم. حتی جایی که جنازه حضرت مسلم را می‌گیرند و روی او پوشیده است، آن هم خودم هستم که در دمای منفی ۱۰ درجه و در شب‌های سرد فیلمبرداری انجام شد.

وی درباره جراحتش در زمان فیلمبرداری اضافه کرد: در یکی از جنگ‌ها، یکی از بچه‌های محترم گروه بدلکاری شمشیر خود را به جای کوبیدن به شمشیر من، به انگشت من زد و انگشتم پنج بخیه خورد.

۱۲ سال منتظر یک شاه نقش بودم؛ گفتند امام حسین(ع) را کف خیابان آوردید!

محمدی در ادامه درباره لحن عامیانه سریال که با واکنش‌های انتقادی مواجه شد، بیان کرد: من شخصاً احساس می‌کنم این شیوه گفتار، راحت‌تر، قابل فهم‌تر و دلنشین‌تر است. بازخوردها نیز همین‌طور است؛ در صفحه شخصی‌ام یک نظرسنجی درباره سریال گذاشتم که حدود ۹۴ درصدشان از سریال ابراز رضایت کرده‌اند.

وی در توضیحاتی درباره لحن سریال عنوان کرد: به هر حال ما رویکردی میانه را در پیش گرفتیم. تلاش کردیم بیشتر فعل‌ها را اصلاح کنیم؛ مثلاً به جای «آورده‌ام» بگوییم «آوردم» تا کمی راحت‌تر و قابل فهم‌تر باشد. کدام قانون گفته است که در گذشته مردم این‌گونه با هم صحبت می‌کردند؟

محمدی در ادامه درباره واژگان امروزی در سریال یادآور شد: ما واقعاً چنین واژگانی نداشتیم و اتفاقاً تلاش کردیم که این اتفاقات رخ ندهد. من کامنتی دیدم که یک نفر گفته بود چرا امام حسین (ع) را کف خیابان ولیعصر (عج) آورده اید؟! ولی ما حواسمان بود و حتی به جای کلمه «بله» یک بار «آره» نگفتیم. در عین حال فکر می‌کنم بیان سریال کمی راحت تر شده بود.

این بازیگر همچنین درباره کلیت این مجموعه از فضاسازی تا دیگر موارد که در قیاس با سریال‌هایی چون «مختارنامه» از اقبال کمی برخوردار است، عنوان کرد: فیلمبرداری سریالی مثل «مختارنامه» حدود ۸ یا ۹ سال طول کشید و همین که پروژه ما با این سریال مقایسه می‌شود خودش اتفاق خوبی است. با این حال پروژه ما از نوع الف ویژه نبوده و هزینه‌ای که برای پروژه شده است قطعاً یک‌دهم «مختارنامه» هم نیست. در عین حال همه عوامل این پروژه همیشه دلی پای کار بوده اند.

وی در پایان گفت: در طول ۱۲ روز جنگ فیلمبرداری سریال ادامه داشت، از بالای سر ما موشک و پهپاد رد می‌شد و صدایش می‌آمد و ما در حال کار بودیم یعنی کاملاً با انگیزه و چریکی کار می‌کردیم. من احساس می‌کنم همه عوامل، از بازیگران گرفته تا سایر دست‌اندرکاران، بسیار متعهدانه کار می‌کردند.

Rate this post

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

نوزده − نوزده =